Mijn geloofsbrieven

Er was eens…

Het begon anno 1978… ‘k kon nauwelijks uit de voeten, maar mijn mama hoorde de lokroep van te sneeuw. We toerden naar de bergen. Toen nog een hele onderneming. Langlauf en sneeuwpret waren mijn deel (3.5 tot 12 jaar).

Ik werd iets groter. Langlauf ging toch wat traag. Mijn moeder ging (halve) dagen skiën. Tijd voor iets anders! De skimicrobe sloeg toe. Ai.

Het gezin ging nagenoeg elk jaar skiën met krokus. Voor het skiverlof gingen we enkele malen oefenen op “de borstels” van skibaan Zondal te Deurne.

Johan werd groter en kreeg een nieuw hobby: skiën. Tweemaal per week was ik op de borstels te vinden om les te volgen. Daarnaast ging ik 2x jaar een week de echte sneeuw opzoeken.

Scholing

Rond de eeuwwisseling zeiden een aantal vrienden vanop de skiclub “geen zin om een cursus te volgen?” het heet BVSI Initiator. Je kan er les mee geven, maar ook zeer goed voor je eigen techniek”. Ik was toen net afgestudeerd. Later dat jaar haalde ik mijn diploma. Inderdaad, prima voor de techniek.

Elk jaar had en heb ik een afspraak te Hintertux. Bijscholing met een grote B. Een week intensief les volgen, gegeven door internationaal gediplomeerde Belgische monitoren. ’s Avonds worden de gemaakte video’s geanalyseerd…

Enkele jaren later, was mijn kunnen al wat verder gevorderd. De volgende stap kwam in zicht: BVSI instructeur. Toch wel wat andere koek. Je moest nu ook inzicht verwerven. En een stage doorlopen. Een wat? Jawel, stage. Na de cursusweek klopte ik bij Zondal aan. Een nieuwe lesgever werd geboren.

Les geven  ~ monitor

Ik zocht ook nog wat bezigheid tijdens het verlof. Kon ik skiën-lesgeven niet combineren? Bij Famiski en Snowtravel ontvingen ze me met open armen: kerst, krokus en/of Pasen. Ik bleef actief en werd zelf meer en meer actief te Zondal.

Mocht het nog wat meer zijn?

Sinds een jaar of tien ga ik een 5tal weken naar de echte sneeuw en geef ik intensief les. Tijd voor de volgende stap: skileraar. Helaas of gelukkig hoort daar ook slalom bij. Ik trad toe tot de Zondaljeugd SneeuwSport Vlaanderen. Ik probeerde mijn eerste palen te pakken. De eerste jaren met wisselend succes, toch mocht ik 2015 afsluiten met een derde plaats bij de Masters (in Vlaanderen).

In 2016 haalde ik mijn skileraar diploma. Wederom bij BFSI (de opvolger van BVSI-ABIS). Ik trad toe tot IVSI, de internationale vereniging van ski instructeurs voor niet-professionelen.

2017: Skibaan Zondal -> Skibaan Aspen

Begin 2017 werd het duidelijk, skibaan Zondal zal niet meer zijn. De politiek besliste om de concessie van Skibaan Zondal niet meer te verlengen. Onze club(s) moest een andere thuis zoeken. Tevens deed een nieuwe club haar intrede: Skiclub Aspen op bij horende Skibaan Aspen.

Een selectieronde of 3 verder, mocht ik me “lesgever bij Aspen” noemen. Tevens bleef ik ook lesgeven voor Zondal op skibaan Aspen.

1 april 2018: oprichting Creaski

Je kan lesgeven… en lesgeven. Even de context schetsen:

“De regering morrelde aan het statuut van vrijwilliger”.

“Kon vorige eeuw nog wel iets onder tafel geregeld worden. Dit is toch verleden tijd.”

“Gaf ik bij Zondal een 8 tal uur per week les, is dat bij Aspen al gauw 20u / week  in het seizoen”

Tijd voor iets nieuws dus: Creaski is geboren met als mantra “creatief in de skisport”. Hoewel skiën een stevige passie vormt, kruipt er heel wat tijd in. Creaski krijgt nu stilaan vorm. Een eigen mailserver, een eigen website, visietekst,… maar bovenal veel vreugde.

1 september 2018: bijklusser bestaat ook nog…

De vorige wetswijziging is nog volop in uitvoering of daar kwam de volgende al aan: bijklusser. Voor wie vrijwilliger ietsje te krap wordt, maar wel niet zelfstandig trainer in bijberoep wil worden met alle administratie van dien. “Ikke” dus. Aan de gedachte achter Creaski werd evenwel niets veranderd.

Tot dra… in de eeuwige sneeuw?

Johan Van Dyck, Creaski.